مقایسه ی نتایج درمانی بازسازی رباط متقاطع قدامی به دو روش استفاده از تاندون پتلا و تاندون همسترینگ

مقدمه: پارگی رباط متقاطع قدامی شایع ترین آسیب شدید زانو است. به دنبال پارگی کامل رباط متقاطع قدامی روسکولاریزاسیون ناکافی موجب عدم بهبود رباط می شود، در نتیجه بازسازی رباط متقاطع قدامی لازم است. در مورد درمان مناسب این ضایعه توافق نظر همگانی وجود ندارد. بیشترین روشی که امروزه زیاد استفاده می شود، استفاده از تاندون پتلا و تاندون هامسترینگ برای بازسازی رباط متقاطع قدامی می باشد. هدف مطالعه ی حاضر تعیین و مقایسه ی نتایج بازسازی رباط متقاطع قدامی به دو روش استفاده از تاندون پتلا و تاندون همسترینگ در بیماران بود. روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی آینده نگر بود که بر روی 50 بیمار 20 تا 35 ساله ی مبتلا به پارگی رباط متقاطع قدامی که از تاریخ مهر 1387 لغایت مهر 1388 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. بیماران گروه اول با استفاده از تاندون پتلا و گروه دوم با استفاده از روش همسترینگ مورد درمان قرار گرفتند و 2، 4، 6 و 9 ماه بعد از عمل جراحی معاینه ی مجدد شدند. اطلاعات شامل مشخصات بیمار، میزان rom (range of motion) زانو، زمان برگشتن به سر کار و فعالیت های ورزشی، میانگین نمره ی درد جلوی زانو و جابجایی در پلان قدامی-خلفی و پلان مدیولترال زانو بود ثبت شد. داده ها توسط آزمون student-t و mann-whitney تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در این مطالعه 50 بیمار (49 مرد و 1 زن) با میانگین سنی کلی 5/4 ± 6/26 سال، شرکت داشتند. میانگین vas (visual analogue scale) در دو گروه تفاوت معنی دار، میانگین rom زانو، میانگین امتیاز جابجایی پلان قدامی-خلفی و مدیولترال و زمان بازگشت به فعالیت در زمان های مختلف تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که درد از عوارض شناخته شده ی بعد از این نوع اعمال جراحی می باشد و پایین بودن میانگین آن در گروه همسترینگ که از نظر آماری معنی دار بود، شاید بهتر است به عنوان روش انتخابی در نظر گرفته شود.